‘We zien ouders en jongeren weer vertrouwen krijgen’

Steeds meer jongeren vallen uit op school. ‘Het lijkt of de lockdowns voor jongeren die toch al kwetsbaar waren, de druppel was’, vertelt Chantal de Hoop. Zij is groepsbegeleider bij de Kind- en Jeugdpsychiatrie van De Hoop ggz. Wat heeft De Hoop jongeren te bieden?

Waar de wachttijden in de jeugdzorg extreem lang zijn, heeft De Hoop ggz wél ruimte voor jongeren die kampen met psychische problemen, zoals stemmingsstoornissen, angststoornissen, trauma, autisme, lichte verslavingsproblematiek en/of ADHD. ‘Zeker in de deeltijdbehandeling kunnen we nog jongeren plaatsen. Dat komt misschien omdat veel mensen niet weten dat De Hoop meer doet dan verslavingszorg. Wij kunnen je vijftienjarige depressieve dochter ook verder helpen.’

Een lange gang. Aan weerszijden blauwe deuren met bordjes: klaslokaal, therapieruimte, crealokaal, time-outplek. Dit is de plek bij De Hoop, waar jongeren tussen 12 en 18 jaar deeltijdbehandeling krijgen: therapie én onderwijs. Chantal: ‘Jongeren functioneren op drie terreinen: school, gezin en sociale omgeving. Als ze op twee van de drie uitvallen, kunnen wij hen helpen in onze deeltijdkliniek. Schooluitval zien we steeds meer. Deze jongeren waren vaak al kwetsbaar, maar konden het net redden. De lockdowns waren de druppel die de emmer deed overlopen.’

Hoewel De Hoop de naam heeft evangelisch georiënteerd te zijn, heeft de groep jongeren die Chantal begeleidt heel diverse kerkelijke achtergrond. ‘Sommigen zijn ook niet-gelovig. Bij De Hoop werken we professioneel met evidence based methodieken. Maar we hebben een extra. En dat is onze basishouding van acceptatie en liefde vanuit ons christelijk geloof. Dat spreekt mensen aan.’

De deeltijdbehandeling bij De Hoop duurt veertien weken. Vier dagdelen per week volgen de jongeren (groeps)therapie. Die bestaat onder andere uit creatieve therapie, emotieregulatietherapie en psycho-educatie. Ook krijgen de jongeren ‘rots en water’- en sociale vaardigheidstraining. Vijf dagdelen volgen jongeren hun eigen lesprogramma. Dit wordt in nauw overleg met de school van herkomst vastgesteld en bij De Hoop begeleid door twee docenten. ‘Zo voorkomen we dat ze nog meer achterstand oplopen. Sommige jongeren doen hier zelfs examen. Een van onze meiden is actief in haar kerk en voetbalt bij een club. Het voordeel van deeltijdbehandeling is dat dat gewoon kan doorgaan. Wat er al aan gezond ritme is, moet je koesteren.’ De wekelijkse individuele gesprekken, met de mentor en de eigen behandelaar, vinden plaats onder schooltijd.

Veel tieners die Chantal in haar groep heeft, hebben al een lange weg in de hulpverlening achter de rug. Chantal merkt dat schuld en schaamte op de loer liggen, niet in het minst bij de jongeren zelf. ‘Jongeren willen het liefst normaal zijn. Ze willen dat het lukt op school. Dat het goed gaat. Maar naar die motivatie moet je soms wel zoeken, omdat ze moedeloos zijn geworden. Vaak hebben ze al zoveel geprobeerd. Het is belangrijk dat je je dat realiseert.’

Oprechte interesse. Chantal en haar collega’s merken dat dat het verschil maakt voor jongeren. ‘Jongeren die hier komen hebben altijd een mate van motivatie om aan hun problemen te werken. Echt respect daarvoor! Jezelf onderzoeken is al niet leuk als het wel goed gaat, laat staan als het niet lekker loopt. Natuurlijk is die motivatie soms ver te zoeken, zeker als jongeren depressief zijn of verslaafd zijn aan gamen. Je moet als ouders veel bij je zelf verdragen, vooral onmacht: als ik dit loslaat, wat gebeurt er dan? Wij hebben elke week telefonisch contact met ouders. Als het nodig is, kunnen ze ook gesprekken voeren met een systeemtherapeut.’

We stellen kleine weekdoelen: elke dag even naar buiten of op tijd je bed in. Maar uiteindelijk gaat het om grote dingen. Dat ze weer naar school kunnen. Dat er weer ritme en structuur in hun leven is. Dat ze hun angsten overwinnen. Als het een jongere lukt om een doel te halen, geeft dat moed voor de rest. Soms vragen ouders me: ‘Kan dit ooit goedkomen?’ Een situatie kan zo uitzichtloos lijken. Maar ik zie hier dat ouders en jongeren weer vertrouwen krijgen. Dat ze erin gaan geloven. Natuurlijk gaat het niet direct fantastisch en zijn alle problemen verdwenen. Maar ze weten hoe ze het moeten aanpakken. En dat geeft perspectief en ruimte.’

• Houd het gesprek open. Zorg dat je naast elkaar blijft staan en niet tegenover elkaar;
• Als het gesprek met je kind moeilijk is, zoek iemand die wel ingang krijgt;
• Zoek passende hulp, ga naar je huisarts of het sociaal wijkteam;
• Praat er met andere mensen over hoe het voor jou voelt;
• Bid voor je kind(eren).

 

Dit artikel is oorspronkelijk geplaatst op 19 december 2022 als partnercontent op ND.nl