Werken als individueel behandelaar

Op de kliniek is het elke dag anders. En dat is juist wat Eva Joosse zo leuk vindt aan haar werk. Ze is individueel behandelaar op de kliniek 4Life, in een groep speciaal voor vrouwen. “Reuring in de kliniek vind ik heel leuk. En dat je een band opbouwt met cliënten die je twaalf weken mag volgen. Ik vind het altijd mooi om te zien hoe iemand zich in die twaalf weken ontwikkelt.” 

Inmiddels werkt ze al tien jaar bij De Hoop. “Mensen vragen weleens: ‘ben je het niet zat?’ Nee, nog niet. Als ik weg wil, ga ik weg. Maar ik voel nu niet de behoefte om weg te gaan. Ik wil juist weer verder doorstuderen en een psychologie-opleiding doen. Ik doe nu veel taken die een psycholoog doet, maar veel mag ik ook niet doen omdat ik geen psycholoog ben.”

Het verder willen doorontwikkelen is een kenmerk van Eva. Want tien jaar geleden startte ze als stagiaire bij De Hoop. “Ik kwam als stagiaire terecht bij de Maatschappelijke Opvang op de Oudendijk. Later ging ik naar Challenge Vrouwen, dat is nu de vrouwengroep van de kliniek 4Life. De dynamiek van een vrouwengroep leek me helemaal niet leuk. Maar het was juist heel mooi. Ik ontdekte: hier ligt mijn hart. Ik begon als groepsbegeleider en sinds vijf jaar ben ik individueel behandelaar. Die functie bestond eigenlijk niet op de kliniek, maar ik deed al wel het werk van een individueel behandelaar. Sinds vier jaar bestaat de functie nu wel.”

Maar wat houdt de functie dan eigenlijk in? “Ik doe veel verschillende werkzaamheden. Ik heb een-op-een behandeling met cliënten. Met de meesten heb ik wekelijks een gesprek. Maar het kunnen ook drie kortere gesprekken zijn, dat ligt aan wat de cliënt wil. Ik geef ook dramatherapie, samen met de dramatherapeute. Dat is heel effectief, want ik ken de cliënten goed. Wat ik tegenkom in de een-op-een gesprekken kan ik meenemen in de dramatherapie. En andersom ook: ik kan mijn observaties vanuit de dramatherapie bespreken in mijn individuele gesprekken met de cliënt.  

Ik geef samen met collega’s verschillende groepstherapieën, waaronder schema modi therapie. “Hierbij zoom je in op de verschillende kanten van de cliënt, bijvoorbeeld hun kwetsbare kanten en beschermende kanten. Het fungeert als een soort handvat voor een gesprek. Cliënten vinden het een hele duidelijke taal. In de groep gebeurt er heel veel, er zijn regelmatig conflicten. Zo’n conflict kun je uitwerken met behulp van de modi: wat gebeurt er in zo’n contact? Wat zit daar onder? Wat doet het met je? In de meeste gevallen ontdek je met de cliënt een patroon in hoe iemand reageert. Dan is de vervolgstap: hoe ga je hier op een gezonde manier mee om?”

“Ik vind het heel leuk om samen te zoeken naar wat werkt voor een cliënt. Soms heb je een cliënt die persoonlijkheidsproblematiek heeft, de andere keer een cliënt waarbij je adhd vermoedt. Die verschillen vind ik heel leuk. Je mag hier groeien, je leert van ervaringen, je mag bepaalde theorieën toepassen die je hebt geleerd en het is mooi als je ziet dat dat effect heeft. Je past echt maatwerk toe per cliënt.”

Is het werk dan niet heel zwaar? “Ik vind het meevallen met hoe heftig het werk is. Ik neem het nooit mee naar huis. Als mijn werkdag erop zit dan laat ik het ook echt achter me. Ik vind het juist heel leuk werk. Er gebeuren natuurlijk ook niet-leuke dingen, maar dat maakt het voor mij juist uitdagend. Wanneer een cliënt bijvoorbeeld een terugval heeft gehad, dan zie ik het als een uitdaging om iemand te helpen opstaan en de terugval te evalueren: hoe is het gebeurd? En hoe kan iemand dit in de toekomst voorkomen?”

Welke rol speelt het geloof in Eva’s werk? “Voor mij is het geloof super belangrijk. Ik leef echt met God en vraag elke dag om leiding en inzicht in moeilijke casussen. Ik hoop het geloof ook mee te mogen geven aan cliënten, als ze ervoor openstaan. Dat ze mogen zien: er is altijd Iemand die om hen geeft. Het Evangelie is ook voor hen. Ik wil ze graag leren dat er ook goede mensen zijn op aarde, maar dat je ze moet zien te vinden op de juiste plekken. Dat hoop ik zelf ook uit te stralen: dat ze zich niet veroordeeld voelen en me alles kunnen vertellen. De kernwaarden ‘liefde’ en ‘geloof’ spreken me dan ook het meest aan. Het gaat hand in hand met elkaar. Er zijn cliënten die moeilijker zijn in de omgang. Het is mooi dat je hen dan toch met liefde kunt benaderen. Dat je mag uitstralen: we zien je, ook al is je gedrag niet gepast. We veroordelen je niet. Dat horen we ook terug bij veel cliënten: ze voelen zich geen nummer, maar proeven hier liefde. Ik vind het belangrijk om hen niet te veroordelen. Ze komen van ver, ze hebben al zo vaak te maken gehad met veroordeling. Ze komen vaak gebroken binnen. Dan is het mooi als ze hier liefde proeven en nieuwsgierig worden naar het geloof.”