We vieren bij De Hoop deze week feest tijdens de jaarlijkse Week van Hoop. Voor de kliniek voor kinder- en jeugdpsychiatrie is het dit jaar dubbel feest: we bestaan 10 jaar. De reden dat jongeren worden opgenomen is nooit feestelijk, maar toch vieren we het goede dat de kliniek mocht betekenen in de levens van veel jongeren en gezinnen.
En toch… tijdens het werken op de kliniek bekruipt me soms het gevoel dat het feest omslaat in een fiasco. Behandelingen die in eerste instantie goed van de grond komen, maar waar suïcidaliteit een verwoestende greep houdt. Ouders en kinderen die elkaar weer beginnen te bereiken, maar waarbij de ouders na de zoveelste terugval in gebruik met pijn in hun hart de deur gesloten houden voor hun puber. Tienermeiden die zo beschadigd zijn nadat hun naaktfoto op school verspreid is, dat ze in het groepsproces op de afdeling dreigen te verdrinken. Het is als op de bruiloft in Kana: je begint met een feest, maar als de wijn opraakt, dreigt de feestvreugde snel te verstommen.
"De reden dat jongeren worden opgenomen is nooit feestelijk, maar toch vieren we het goede dat de kliniek mocht betekenen in de levens van veel jongeren en gezinnen."
In Kana vraagt Maria op dat moment Jezus om hulp. Ze moet leren dat Jezus wel wil helpen, maar op Zijn tijd en Zijn wijze. Een waardevolle, maar ook pijnlijke les om te leren. Maar juist daarna gebeurt dan dat weergaloze wonder. Water wordt wijn. Het is een sterk staaltje van het Evangelie dat Jezus brengt. Alles wordt anders: iets gewoons wordt buitengewoon, het lekkerste wordt bewaard voor het laatst, het goedkope wordt kostbaar, te laat wordt op tijd. In Gods koninkrijk is alles omgekeerd.
Ik geloof dat Jezus water nog steeds in wijn verandert. Ook als ik dat niet zie, als dat niet op mijn tijd of in mijn zicht gebeurt, als ik denk dat het nu toch echt te laat is, of als ik het wonder niet herken. Misschien mag ik samen met mijn collega’s vandaag het water zijn dat in wijn verandert. Gewone, faalbare mensen die als hulpverlener hun best doen, maar in zichzelf niet zo bijzonder zijn. Misschien is het vandaag Gods tijd nog niet. Misschien wordt er wel heel ander water in wijn veranderd. Matthijn Buwalda maakte er een liedje over en zingt: ‘Zo lang we blijven vieren, zo lang we durven dansen in de avondzon: water wordt weer wijn… en het zou niet voor het eerst zijn.’
Annelies van Pelt, kinder- en jeugdpsycholoog bij De Hoop ggz.
(Deze column verscheen in het Nederlands Dagblad op 29 juni 2019)