Een welwillende vraag, zult u zeggen. Open, eerlijk en kwetsbaar. Toch? In afwachting van het antwoord en bereid tot opvolging. Een vraag die me veelvuldig wordt gesteld in de dagelijkse praktijk van geestelijke verzorging. Velen hebben een vraag en zoeken het antwoord in een te volbrengen taak. ‘Wat moet ik doen?’
Logisch, in deze tijd waarin het lijkt dat we met onze acties alle problemen kunnen oplossen. Deze vraag is door alle eeuwen heen al gesteld. ‘Wat moeten we doen?’ Mijn computer is gecrasht, mijn auto start niet, weer een onvoldoende gehaald, opnieuw teveel alcohol gedronken, ik krijg de stress maar niet uit mijn lijf, alles mislukt, ik verlies de controle, wat moet ik doen? Waar is God? Wat moet ik doen om Hem terug te vinden, is Hij op zoek naar mij?
"'Wat moet ik doen?’ Deze vraag is door alle eeuwen heen al gesteld."
Zo ook regelmatig bij onze cliënten. Men is geraakt door het leven en zoekt naar de handleiding die gaat vertellen hoe je jezelf aan de haren uit het moeras kan trekken.
Het is het Pinksterweekend… We denken terug aan een gebeurtenis waar toehoorders ook waren ‘geraakt’ en, wellicht vertwijfeld, uitriepen: “Wat moeten we doen?” Een diepe beleving van de wanhoop nabij. Overigens was het niet ‘zomaar’ geraakt, de Bijbel spreekt over diep geraakt, getroffen in het hart. En dáár gebeurt het! Het hart is de locatie. Daar kunnen wij, als hulpverleners, met de beste wil van de wereld niet bij. Maar de Heilige Geest wèl.
Geweldig om daar getuige van te mogen zijn, als het Pinkstervuur zoekende harten raakt. Jezus sprak van de Trooster. Velen snakken naar troost, geborgenheid en verbinding met anderen. Bijzonder om je te realiseren dat de Geest werd beloofd door Hem die zei: “Ik zal u niet als wezen achterlaten.” En juist dat is de beleving van velen: ‘ik sta er alleen voor’.
Wat moeten we doen? Laten we uitzien naar en bidden om een diepe aanraking van Gods Geest. Voor hen die in nood zijn, maar ook als het leven ons lijkt toe te lachen. Opdat we door de Geest met elkaar in staat zijn tot troosten, voor elkaar te zorgen en met elkaar de verbinding te vieren.
Dirk de Boer, coördinator geestelijke verzorging bij De Hoop ggz
Deze column verscheen in het ND op 4 juni 2022.