Al meer dan tien jaar werkt Josette Slingerland bij De Hoop, eerst als arts-assistent, en sinds 2015 als verslavingsarts. “Op de middelbare school wilde ik dierenarts of dokter worden. Ik dacht dat dokter worden makkelijker was. Ik was natuurlijk nog jong. Uiteindelijk dacht ik: mensen kunnen praten, dieren niet. Daarom ben ik geen dierendokter geworden.”
Een reis door De Hoop
“Ik heb overal en nergens gezeten bij De Hoop. Bij DD (Dubbel Diagnose, red.), bij Crosspoint (de detoxkliniek, red.), bij de polikliniek aan de Spuiweg in Dordrecht en uiteindelijk bij de polikliniek in Houten. Daar merk je overigens een stuk minder roering vanuit Dordrecht. Soms is dat fijn, maar ik mis de sfeer ook wel van Het Dorp”, zegt Josette.
Een hele reis binnen De Hoop. Maar hoe ging de reis ernaartoe? “Ik studeerde geneeskunde in Utrecht en liep mijn coschappen bij een christelijk ziekenhuis in Nepal. Daar zag ik de kracht van het gebed en het geloof. Het voelde voor mij als een warm bad. Dat maakte mij nieuwsgierig naar hoe de christelijke zorg in Nederland was. Ik heb toen eerst nog een tijdje bij de spoedeisende hulp gewerkt in Utrecht en heb tijdens een nachtdienst de websites van twee christelijke zorgaanbieders bekeken. De modernste site sprak me het meest aan: die van De Hoop.”
"Ik hou van mensen en ook het patiënten-relatiecontact."
Opleiding tot verslavingsarts
Josette solliciteerde bij de psychiatrie, maar op dat moment was er alleen een vacature bij de afdeling voor dubbel diagnose. Maar het werk bevalt haar en haar leidinggevende geeft aan dat hij de opleiding tot verslavingsarts wel iets voor Josette vindt. “Ik moest echt even schakelen, omdat dat plan niet in mijn hoofd zat. Maar langzaam, door gesprekken en veel lezen, kwam ik erachter dat de opleiding wel iets voor mij zou zijn.” Josette’s motto is dat als je ergens voor gaat, je er ook echt voor moet gaan. “Daardoor voelde ik ook wel wat druk. Maar ik heb er nooit spijt van gehad”, zegt ze trots.
Meeleven met de cliënt
Een van de leuke dingen van haar werk is dat ze kan meeleven op veel vlakken. “Daarom vond ik huisartsgeneeskunde ook zo leuk. Het is wat kneuteriger. Je kent de familie van een patiënt en kon gerust vragen: ‘hoe is het met je moeder?’. Dat kan bij de doelgroep die ik nu behandel ook heel goed. Je mag met ze meeleven en veel dingen bespreekbaar maken. Dat vind ik heel leuk. Ik hou van mensen en ook het patiënten-relatiecontact.” Ze wordt er blij van als ze ziet dat haar cliënten kleine positieve stappen maken. “Of wanneer ze aangeven dat ze zich gezien en gehoord voelen. Ik hoor heel vaak mensen zeggen: ‘ik ben ook bij die en die instelling geweest, maar daar voelde ik me veel meer een nummer. Dat is hier echt heel anders’. Dat hoor ik echt heel vaak”, zegt Josette.
Ze hoopt cliënten dan ook mee te geven dat ze van waarde zijn. “Als ik iemand ophaal uit de wachtkamer, kijk ik iemand altijd aan en dan zeg ik bijvoorbeeld: ‘wat fijn dat je er weer bent’. In de gesprekskamer licht ik dat dan ook altijd even toe. Als ik weet dat iemand tegen een gesprek opziet, omdat hij het spannend vindt, zeg ik: ‘ik zei dat omdat ik weet dat je het spannend vindt om hier te zijn.’ Ik probeer heel laagdrempelig te zijn en toegankelijk.”
“Dokters willen het graag goed doen. Dus deskundigheid heb ik hoog in het vaandel.”
Deskundige ontwikkeling
Josette heeft deskundigheid hoog in het vaandel staan. “Dokters willen het graag goed doen. Toen ik de verslavingsartsenopleiding deed, werd daar ook weleens gezegd: ‘de mensen die bij De Hoop werken zijn gedreven, goede dokters.’ Dat was leuk om te horen. Het werd echt gezien. De Hoop is ook actief in het meedenken over en schrijven van landelijke richtlijnen. Wat dat betreft zijn we een actieve instelling.”
En dat is ze zelf ook. “Ik mag op dit moment schematherapietraining volgen bij De Hoop. Ik ga geen schematherapie geven, maar nu begrijp ik wel de taal die collega’s spreken beter als het gaat om deze vorm van therapie. Dat vind ik leuk bij De Hoop: je mag hier buiten je kaders kijken.”
Als Josette alles samen zou moeten vatten: “De Hoop ervaar ik als een warm bad. Er zijn opleidingsmogelijkheden voor basisartsen die je bij De Hoop zelf kunt volgen. Dat is mooi! Je moet wel je mannetje staan. Maar geldt sowieso voor de ggz. De Hoop is echt een fijne werkplek. ”