Stage als groepsbegeleider bij de detoxkliniek

Micha studeert Maatschappelijke Zorg aan het Hoornbeeck in Rotterdam wanneer hij op zoek moet naar een stage. “Het was mijn eindstage. Ik ben niet bewust op zoek geweest naar een plek in de verslavingszorg, maar achteraf ben ik blij dat ik er zo in ben gerold. Het heeft mij veel gebracht.”

Tijdens zijn sollicitatie zit hij aan tafel bij de manager van Crosspoint, de detoxkliniek van De Hoop ggz. Toen is hem al verteld dat de stage best pittig kan zijn. “Je krijgt te maken met heftige verhalen van mensen. De leidinggevende kijkt daarom goed of dit werk bij je past. Als je werkt met verslaafden leer je om zachtmoedig te zijn. Al moet je ook stevig in je schoenen staan. Wanneer je te aardig bent maken ze daar al snel gebruik van door je te manipuleren. Dat is echt een uitdaging! Tijdens je stage leer je om daar een goede balans in te vinden.”

“Mensen verblijven gemiddeld zo’n twee weken in de detoxkliniek. Daardoor wisselt de groep geregeld van samenstelling en dynamiek. De ene dag verloopt rustig en kalm, de volgende dag zit alles tegen. Dan heb je te maken met een cliënt met een grote mond of is er stiekem drugs mee naar binnen gesmokkeld. Ook het werk zelf is heel afwisselend. Je mag vrijwel alles doen als stagiair. Kamers toewijzen, de dagopening verzorgen, begeleiding bieden bij de dagstructuur, trainingen geven en de creatieve tijd invullen. Ook winkelen, sporten en wandelen met cliënten deed ik regelmatig. Alleen medicijnen geven mocht ik niet. Dat kan alleen als je verpleegkunde hebt gestudeerd.”

“Ik verwachtte op een plek te komen waar vooral dakloze mensen werden geholpen. Zwervers, verslaafden van de straat. Het verraste me dat het juist vaak gaat om mensen met gezinnen en een baan. Daar had ik nooit bij stilgestaan. Volgens mij heeft verslaving bijna altijd te maken met eenzaamheid. Vaak hebben de cliënten traumatische dingen meegemaakt. Je hoort verhalen over misbruik. Het hopeloze gevoel dat niemand ze kan helpen en dat het niet meer goed komt. Ze hebben niet geleerd om met moeilijke gevoelens om te gaan en gaan daarom gebruiken. Tijdens je stage praat je met mensen die niet willen veranderen. Ze weten niet hoe. Daarom bieden we in de kliniek, naast het lichamelijk afkicken, ook handvatten om hun leven anders vorm te geven. Ik vond het mooi een rol te spelen in de verandering van iemands leven.”

Dat je jezelf beter leert kennen tijdens de stage heeft Micha gemerkt. “Het moeilijkste tijdens de stage vond ik om mijn gevoelens te benoemen. Ik wuif het ongemak al snel weg door grapjes te gaan maken. Daar liep ik tegenaan in gesprek met de cliënten. Als zij iets moeilijks vertelden, ging ik automatisch lachen en het luchtiger maken. Om ruimte te geven aan die vervelende gevoelens en zo echt mee te voelen met de ander, dat vond ik lastig.”

“Een keer heb ik me afgevraagd of ik het wel kon volhouden. Er was een voorval met een cliënt die ik een hele dag heb moeten corrigeren. Dat was een hele zware dag. De volgende dag heb ik me afgemeld. Mijn leidinggevende belde mij direct terug en gaf me het advies dat ik gewoon moest komen werken. Ik mocht 2 uur later beginnen. Ik heb die dag eigenlijk niets gedaan, maar het hielp mij enorm dat ik toch ben geweest. Dat had ik nodig. Ze zeggen: Mensen worden gezien bij De Hoop. Dat geldt niet alleen voor cliënten.

Tegen toekomstige stagiairs zou ik willen zeggen: Durf je de uitdaging aan om jezelf beter te leren kennen en te groeien als persoon? Dan kan ik je een stage bij De Hoop echt aanraden. Ik heb hier geleerd om mezelf kwetsbaarder op te stellen, om mezelf te laten zien.”