“Geen dienst is hetzelfde. Dat vind ik heel leuk.” We spreken Janneke van Rijswoud over haar werk als groepsbegeleider bij de kliniek voor kinder- en jeugdpsychiatrie (KJP). Ze werkt nu 12 jaar bij De Hoop, waarvan 6 jaar bij KJP. “Waarom ik zo lang ben blijven hangen komt door de organisatie en de teams waarin ik heb gewerkt. Dat heb ik altijd als heel fijn ervaren. Maar de plek nu, bij KJP, is wel echt mijn plek.”

Snel schakelen

“Je bent heel actief bezig met de jongeren. Je moet snel kunnen schakelen, daar hou ik van. Je bent heel ontspannen met ze bezig. Soms kijken we een filmpje, maar je kunt ook zomaar in een diepgaand gesprek terecht komen waarin je mag luisteren en meedenken. Je mag er gewoon zijn. Ze zijn nog heel jong. Dat is echt anders dan bij de volwassenzorg. Ik vind het bijzonder dat je mee mag lopen in de storm waar ze in zitten, in een lastig stukje van hun leven.”

‘Ik vind het bijzonder dat je mee mag lopen in de storm waar ze in zitten.’

Verschillende diensten

Janneke werkt 24 uur per week op de groep en draait verschillende diensten. “Ik vind de avonddiensten het leukst. Je gaat dan met ze de dag door en kan die samen afsluiten. Ik ga met een goed gevoel naar huis als iedereen in bed ligt. De avonden en nachten geven vaak onrust bij een jongere. Je zit op je kamer tot 7.00 uur ’s ochtends. Dat zijn vaak de momenten dat ze kunnen gaan piekeren en dat levert spanning op.”

Juist op die momenten kan ze ruimte geven aan het geloof. “Als de jongere ervoor openstaat, kun je met ze bidden voor de nacht. Je mag ze dan iets geven waar ze kracht uit mogen halen.” Janneke ziet de identiteit van De Hoop als de basis voor haar werk. “Als dat wegvalt, heeft het voor mij weinig zin meer. Ik vind het mooi dat je iets mag meegeven van het geloof. Er zijn hier geen kerkmuren; iedereen mag meedraaien in dat stukje wat we meegeven. Met de groep jongeren gaan we samen naar de kerk, we bidden met elkaar en lezen uit de Bijbel. Met ons team bidden we ook bij de dienstoverdracht.”

Achtergronden

Veel collega’s komen uit verschillende kerken en Janneke ervaart dat als iets moois. “Onze waarden en normen passen bij elkaar. We zijn juist open naar elkaar en respecteren elkaar. Ook in het werk merk je dat je gelijkgestemd bent.”

'We zijn juist open naar elkaar en respecteren elkaar. Ook in het werk merk je dat je gelijkgestemd bent'

Lef hebben

Geloof is dus een belangrijke kernwaarde in haar werk, net als lef. “Het lef hebben om iets te veranderen, om iets anders te proberen, of iets anders te doen dan we gewend zijn, dat past bij de organisatie. We zetten bijvoorbeeld nooit iemand snel op straat. We willen er echt voor iemand zijn. Maar soms kan iemand hier echt niet blijven, daar moet je ook de juiste balans in zoeken. Maar als collega’s gaan we voor elke jongere. Dat is maatwerk en vergt flexibiliteit van collega’s.”

Een stapje extra zetten voor een cliënt hoort daar ook bij. “Soms schrijf ik weleens een kaartje voor een cliënt, omdat diegene dat nodig heeft. Of ik neem een jongere even mee naar de stad om wat te drinken, omdat je ziet dat diegene het nodig heeft. Een collega kwam laatst terug op haar vrije dag, omdat ze het nodig vond dat ze een cliënt nog even kon zien. Die vrijheid hebben we, maar dat moet natuurlijk ook in balans zijn.”

Werk en privé gescheiden?

De balans zoeken in het werk, doet iedereen op zijn eigen manier. “Sommige collega’s houden werk en privé gescheiden. Ik ben daar niet zo van. Ik neem mijn dochters ook weleens mee naar het werk als ik er even moet zijn om iets op te halen. We verbinden het meer dan dat we het scheiden. Ik vind het ook belangrijk dat mijn kinderen weten waar ik werk.”

Rust ervaren

Wat hoopt Janneke de cliënten mee te geven? “Ik hoop echt dat ze in die storm waarin ze zitten, rust mogen gaan ervaren. Of het nou de rust is dat wij met ze meedenken, of de rust die God kan geven; de storm kunnen wij niet wegnemen. Ze zijn nog jong en moeten door een flink proces. Ik hoop dat ze later terug kunnen kijken op die periode met de gedachte: daar voelde ik me veilig.”