Leontine studeert verpleegkunde aan de CHE. ‘Dat zit in mijn bloed.’ zegt ze lachend. Haar moeder en zus zijn ook verpleegkundigen. ‘Ik wist heel zeker: ook ik ga verpleegkunde doen.’ Na twee stages in de ouderenzorg en een in het ziekenhuis kiest Leontine in haar 4e jaar voor een stage in de psychiatrie.
Overdosis
‘Tijdens een rustige dienst in het ziekenhuis had ik maar twee patiënten. Een van hen was opgenomen omdat ze een overdosis had genomen. Ik raakte met haar in gesprek en ze vertelde me meer over haar leven. Ze bleek christen te zijn en gaf aan dat zij worstelde met het geloof in combinatie met haar problematiek. Ik heb de psychiater geadviseerd om haar te verwijzen naar een christelijke ggz-instelling. Aan het einde van de dag merkte ik dat het geven van psychische hulp mij veel voldoening gaf. Op school heb ik dan ook aangegeven dat ik stage wilde lopen in een christelijke ggz-instelling.’
Werktempo
Bij de opleiding van Leontine worden de stages centraal geregeld. ‘Na het eerste gesprek heb ik een dag meegelopen. Dat willen ze graag bij De Hoop zodat ze kunnen zien of je op de afdeling past. De afdeling is kleinschalig, als stagiair hoor je er echt bij. Het werktempo is ook anders dan in het ziekenhuis. Daar deed ik vaak 10 dingen tegelijk. Hier niet. Hier is praten met cliënten echt een onderdeel van je werk. Je leert dat het belangrijk is om een relatie op te bouwen en naar iemands psyche te kijken. Ik ben me meer gaan interesseren in de psyche. Dat is een heel belangrijk onderdeel van iemands herstelproces, gezondheid en leven.’
Je leert dat het belangrijk is om een relatie op te bouwen en naar iemands psyche te kijken.
Veilige sfeer
‘De Hoop is een christelijke ggz-instelling. Aan het begin en einde van de dienst bid je altijd met collega’s. Dat vind ik fijn. Je bidt dan ook voor de cliënten. Die christelijke toevoegingen door de dag heen vind ik echt van grote waarde.’
‘Na mijn vorige stage voelde ik mij best onzeker. Hier heb ik een stuk meer zelfvertrouwen gekregen. Er was echt een veilige sfeer om in te leren. Je bent geen nummertje als stagiair. Ze kijken naar wat je kunt en wat je nodig hebt. Er is ruimte en tijd om dat te leren. Ook leerde ik op persoonlijk vlak heel veel. Ik kan wel zeggen dat de stage mij rijker heeft gemaakt. Persoonlijk en in mijn professie.’
Ik vind de combinatie van psychische en lichamelijke klachten heel interessant.
Een dag op de detoxkliniek
8.00 ONTBIJT – De cliënten verzorgen zelf het ontbijt. Ze dekken de tafel en ruimen alles ook weer op. Daarvoor of daarna deel ik medicatie uit.
9.00 DAGSTART – Ik zoek een mooi stukje uit de Bijbel, we luisteren naar een lied en we bidden met elkaar. En ik vraag aan hen hoe het met ze gaat. Vaak blijkt dat ze slecht geslapen hebben en/of dat ze trek hebben in verslavende middelen.
9.30 HUISHOUDEN – De cliënten verzorgen dit zelf. Ik houd in de gaten of het echt gebeurd en stuur zo nodig bij.
10.00 OPNAME – Als er een nieuwe opname is, heb ik een gesprek met de cliënt. Hierin is ruimte voor zijn persoonlijke verhaal, vullen we samen de formulieren in en geef ik uitleg over de afdeling. Ook bekijk ik of er geen verslavende middelen in zijn spullen zitten en moet hij een blaas- en urinetest doen. Vervolgens wijs ik de kamer toe en geef ik een rondleiding op de afdeling.
11.00 PSYCHO-EDUCATIE, GROEPSGESPREK OF CREA – Ik vond dit wel wennen om te doen, omdat ik in tegenstelling tot de social workers hier niet voor ben opgeleid. Gelukkig staan in de computer de formats. Als verpleegkundige op de afdeling is mijn taak meer het uitzetten van medicatie, het geven van injecties, het doen van controles en het verbinden van wonden.
12.30 LUNCH – Dat doen we samen met de cliënten. Juist op deze momenten kan je bouwen aan de relaties met de cliënten. Zo gaan we ook samen wandelen en sporten, je leeft tijdens de dagdienst echt samen met de cliënten.
13.00 MEDICATIE – Er wordt weer medicatie gedeeld. Tijdens het delen van medicatie zit ik 1 op 1 met de cliënten. Zo’n moment is ideaal om te bespreken hoe ze zich voelen, welke problemen zij ervaren of van welke afkickverschijnselen ze last hebben. Ik vind de combinatie van psychische en lichamelijke klachten heel interessant.
Een deel van de cliënten vertrekt naar hun kamer om te rusten. Anderen hebben wel zin in een wandeling of om te sporten. Dan gaan we met ze mee.
15.00 ONTMOETING – Drinken we gezamenlijk koffie en volgt er een wisselende activiteit.
17.30 DINER – De cliënten koken zelf. We eten weer samen.
In de avond hebben de cliënten vrije tijd en kunnen zij mee wandelen. Er is ruimte om spelletjes te doen, televisie te kijken en soms wordt er film gekeken.
Ik kan wel zeggen dat de stage mij rijker heeft gemaakt. Persoonlijk en in mijn professie.
